2020'lerin ortalarına yaklaştıkça, insanın ölümü hakkındaki düşünceler sürekli değişiyor. Eski fikirlerin üzerine inşa ediliyor, ancak yeni fikirler de ortaya çıkıyor.

Heidegger'in "ölüme-yönelik-olma" kavramı hâlâ büyük bir öneme sahip. Bu, sonumuzla yüzleşmeyi ifade ediyor. Kierkegaard ve Sartre bunu ele aldılar. Ölümle yüzleşmenin seçimlerimizi nasıl şekillendirdiğini derinlemesine incelediler.

Son zamanlarda, bazı insanlar geri adım atıyor. Eski varoluşçu düşüncelere tamamen katılmıyorlar. Bu yeni düşünürler, ilişkiler ve topluluk üzerine odaklanıyor. Hatta ölüm hakkında konuşurken bile.

Psikoloji, ölümün üzerimizdeki etkisini araştırmaya devam ediyor. Korku Yönetimi Teorisi büyük bir mesele. Gerçekten ölümü düşündüğümüzde davranışlarımızın ne kadar değiştiği oldukça şaşırtıcı.

İnsanlar tuhaf şekillerde başa çıkıyor. Bazıları şöhret peşinden koşuyor. Diğerleri arkadaşlarına sarılıyor. Birçoğu inançlarına daha fazla bağlanıyor.

Palyatif bakım daha akıllı hale geliyor. Artık sadece haplar hakkında değil. Şimdi inançlara saygı göstermek ve onuru korumakla ilgili.

Ölüm ritüelleri kültürler arasında vahşi. Görünüşe göre hepimizin sonumuzu anlamamız gerekiyor. Ama bunu çok farklı şekillerde yapıyoruz.

Ölüm konuşması hız kesmiyor. Felsefe, psikoloji, etik ve kültürü karıştırarak daha da karmaşık hale geliyor. Ama belki bu iyi bir şeydir. Sonuçta, ölüm basit değil.