İngilizce dil ve cinsiyet çalışmalarında egemenlik teorisi? Hala sıcak bir konu. Akademisyenler 70'ler ve 80'lerden beri bu konuda tartışıyor. Özeti? Dil, erkek egemenliğini pekiştiren bir erkek kulübü olabilir. Robin Lakoff, Zimmerman & West ve Dale Spender gibi büyük isimler bu konuda fikirlerini beyan ettiler.

Lakoff işe başladı. Kadınların konuşmalarının ikinci planda olmanın bazı belirgin işaretlerine sahip olduğunu düşündü. Kenar cümleler, etiket soruları, tüm o nazik şeyler. Sanki kelimeleri ayak sesleriyle dolaşıyordu.

Zimmerman ve West mi? Onlar tamamen sohbet üzerineydi. Kadınların konuşmalarına erkeğin müdahale etmesi mi? Evet, buldukları şey bu. Görünüşe göre, gündelik konuşmalarda bile erkekler kararları veriyor.

Sonra Spender var. O, işi biraz daha ileri taşıdı. Dilin kendisi mi? İnsan yapımı, diyor. Erkekler dilsel olarak gösteriyi yönetiyor.

Bazı çalışmalar bunu destekliyor. Karma ortamlarda erkeklerin daha fazla kesmesi mi? Kontrol. Belirsizliği gösteren etiket soruları mı? Kesinlikle.

İnsanların aslında nasıl konuştuğuna bakmak oldukça aydınlatıcı oldu. Kim emir veriyor? Kim konuşmayı yönlendiriyor? Genellikle bu, egemenlik teorisinin öngördükleriyle örtüşüyor.

Ama her şey bu kadar basit değil. Bazı insanlar bunun çok basit olduğunu düşünüyor. Kültür ne olacak? Sınıf? Bu karmaşık.

Başka bir fikir dolaşıyor - fark teorisi. Belki erkekler ve kadınlar sadece farklı sohbet ediyorlar. Ne daha iyi, ne daha kötü. Sadece farklı.

Bu şeyler gerçek hayatta önemlidir. Ofisler, sınıflar - insanların sohbet ettiği her yer. Bunu bilmek, durumu biraz dengelemeye yardımcı olabilir.

Öğretmenler bu fikirleri de kullanabilir. Herkesin fikrini almayı sağla. Çocukları nasıl konuştukları hakkında düşünmeye teşvik et.

Bu dil ve cinsiyet meselesi zor bir iş. Dominans teorisi bir şeylerin üzerine gidiyor, ama bu tüm hikaye değil. Belki de fikirleri karıştırıp eşleştirmek en iyisi. Kim bilir? Hala bunu çözüyoruz.