Yalan söylemeyeceğim, son 48 saatte biraz rahatlama hissediyorum.

Kilitlenmiştim, tünel görüşüyle, mümkün olduğunca hızlı bir şekilde, mümkün olduğunca fazla sıkıştırmaya çalışıyordum.

Eski alışkanlıklarıma geri döndüm.
Boyutla değil, zihniyetle kendimi tamamen piyasaya açmak. Zehirli. Yıpratıcı. Ve bu olay, kendimi alçakgönüllü olmaya, gerçekten neyin önemli olduğunu yeniden düşünmeye ve "karakter sınıfımın" gerçekten ne olduğunu sorgulamaya bir hatırlatmaydı.

Ben hiper agresif DPS'ten daha dengeli bir şeye respecc yapmak istiyorum.
CT akışı, bu kadarına ihtiyacınız olmadığını unutturur.
Hâlâ, hayatım çoğu 9'dan 5'e kadar çalışanlardan daha iyi.

Öyleyse biraz dışarı çıktım. Tek bir adım bile atmadım.
Bugün ikinci yarı maratonumu koştum, zaman fena değildi, elimden gelenin en iyisini yaptım, biraz yavaş başladım.
Yine de, çok mutluyum.
Yine küçük şeylerden mutlu